N-hexaan productieproces
De meeste buitenlandse hexaanproductie maakt gebruik van moleculaire zeefadsorptieprocessen, zoals Richfielcd (Richfield) en Watson (Watson) in de Verenigde Staten, waarbij gereconstitueerd raffinaat als grondstof wordt gebruikt, door twee of meer bedden te recyclen voor adsorptie. Druk op desorptie om n-hexaan te produceren.
De meeste binnenlandse hexaanfabrikanten gebruiken het hydrogeneringsdestillatieproces, dat in twee typen is verdeeld:

Eerst hydrogenering en daarna rectificatie.

Ook bekend als pre-hydrogenering, wordt de grondstof verwarmd door warmtewisseling, bereikt de reactietemperatuur, komt de hydrogeneringsreactor binnen, ontzwavelings- en dearomatiseringsreactie onder invloed van de katalysator, de oplosmiddelolie en het waterstofmengsel gaan de scheidingstank binnen voor scheiding , waterstofterugwinning, oplosbare olie in de fractioneringstoren Besnoeiing in geëindigd - producten. Over het algemeen wordt het na de hydrogenering van grondstoffen nog steeds gefractioneerd en versneden tot n-hexaan en andere verschillende soorten oplosmiddelolie. Het voordeel is dat alle grondstoffen gedearomatiseerd en uitgeput zijn, waardoor elk product ten volle benut wordt. Nadeel is dat de investering groot is en het materiaalverbruik hoog.

Ten tweede, rectificatie en vervolgens hydrogenering.

Ook wel post-hydrogenering genoemd, in het geval van n-hexaan wordt de grondstof eerst gesneden in het ruwe hexaan van het 66-69 destillatiebereik, de zuiverheid van het ruwe hexaan wordt sterk verbeterd en aangezien de fenylgroep is vervat in n-hexaan, het hexaan in het ruwe hexaan. Het gehalte wordt ook sterk verhoogd en vervolgens onderworpen aan hydrodebenzeen-ontzwaveling om n-hexaan van hoge kwaliteit te produceren. Het voordeel is dat de investering klein is en het materiaalverbruik klein. Het nadeel is dat het niet-gehydrogeneerde deel niet effectief wordt benut.